من در همین جا باید یاد جوانان دلاور پیشمرگان مسلمان کرد را گرامى بدارم. این مردان دلاور از جوان و پیر که از روزهاى اول و سالهاى اول پیروزى انقلاب، اینجا قیام کردند و در مقابل دشمن که نظیر فداکارى آنها را ما کمتر در هر نقطه‏ى دیگرى دیده‏ایم، ایستادند. دلیلش را عرض بکنم؛ چون سخن به گزاف نمیخواهیم بگوئیم. حقیقت قضیه این است که برادر بسیجى یا پاسدار در هر نقطه‏اى، در هر استانى، در چشم مردم با یک عظمتى مورد توجه قرار میگیرد؛ مردم در سایه‏ى امنیت او احساس امنیت میکنند. جوان پیشمرگ مسلمان کرد در این نقطه و بخصوص در مناطق نزدیک مرز، در حالى که خود حافظ امنیت کوچه و بازار و شهر و بیابان بود، دشمنان از او انتقام میگرفتند؛ گروه‏هاى مسلح مزدور دشمن به انتقام رشادتهاى این جوانان، حتّى گاهى خانواده‏هاى آنها را از دم تیغ بیرحمانه‏ى جنایت خودشان گذراندند، اما این مردان شجاع در مقابل این مشکلات ایستادند، صبر کردند؛ لذاست که من از صمیم قلب معتقدم که جوانان دلاور پیشمرگان مسلمان کرد، در شمار اول و در صف مقدم دلاوران این کشور قرار دارند.      (بیانات در دیدار مردم سقز 29/2/1388)

ادامه مطلب...

امروز شما مى‏بینید، می شنوید، می خوانید که در مسائل گوناگون این منطقه، همه‏ى قدرتهاى جهانى عقیده دارند که حضور ایران، وجود ایران، رأى ایران تعیین‏کننده است. این را دشمنان درجه یکِ ما هم، دارند می گویند که براى حل مسائل خاورمیانه یا مجموعه‏ى کشورهاى این منطقه، بدون حضور ایران هیچ تصمیمى قابل گرفتن و قابل عمل شدن نیست. این کجا و آن وضعیت کجا که کشور بزرگ ایران با آن تاریخ، با آن میراث عظیم تاریخى گذشته‏اش، با آن مردم، مجموعاً یک مهره‏اى باشد در دست سلطه‏گران و استعمارگران که هر جور میخواهند جا به جایش کنند، از او استفاده کنند، از او بهره ببرند؛ مردم هم به حساب نیایند.
 از لحاظ اقتصادى هم منابع کشور در اختیار آنها؛ نفت کشور، امکانات گوناگون کانى، امکانات گوناگون انسانى، وضعیت سوق‏الجیشى، همه در اختیار دیگران بود تا هر جور که میخواهند از آن استفاده کنند. این تحول عظیم، این بود.
 البته این تحول، معانى دیگرى هم دارد. ملتى که این اراده را دارد، این قدرت را دارد که یک چنین نظام سیاسى‏اى را به یک نظام مطلوب و مردمى متحول کند، در کار اقتصاد خود، در کار عمق دادن و گسترش دادن به فرهنگ خود، در راه اخلاق انسانى خود، در راه پیاده کردن عقاید قلبى خود، موفقیتهاى ناگزیرى حتماً خواهد داشت، که داشت. این، آن تحول عظیم بود که عده‏اى آن را نفهمیدند، عده‏اى هنوز هم نمیفهمند.
 قدرتهاى بزرگ - که هدفشان جز قهر و سیطره‏ى بر ملتها نیست - حاضر نیستند بفهمند که وقتى یک ملت بیدار شد، وقتى یک ملت ارزش عزم و اراده‏ى خودش را فهمید، وقتى یک ملت دانست که اگر بخواهد و تصمیم بگیرد و عمل بکند، هیچ قدرتى در مقابل او نمیتواند بایستد، با یک چنین ملتى دیگر نمیشود درافتاد. ممکن است هزینه‏هائى را بر این ملت تحمیل کنند؛ اما تسلط بر آن ملت دیگر ممکن نیست؛ به بردگى کشیدن آن ملت دیگر ممکن نیست؛ تحمیل کردن عقاید خود و خواست خود بر آن ملت دیگر ممکن نیست. این را هنوز هم قدرتهاى بزرگ نمیتوانند بفهمند.

19/11/1387

مجسمه‌ای در نزدیک کازرون وجود دارد که نشان می‌دهد والرین، امپراطور روم پس از شکست از پادشاه ایران (شاهپور اول) در برابر وی زانو زده است. پس اگر یونانی‌ها به جهانگردان خود بیابانی را نشان می‌دهند که در آن سربازان ایرانی از روم شکست خورده‌اند، شما هم این مجسمه را نشان دهید ... این به اون در! (خنده حضار).

گفتنی آنکه در سال 258میلادى، شاهپور اوّل، پادشاه مقتدر ساسانی، زمان را براى مبارزه با ارتش روم مناسب دید. چرا که شمال امپراتورى روم به شدت درگیر نبرد با ژرمن‌ها بود. در مرکز نیز تغییرات مداوم، قدرت امپراتوران روم را ضعیف کرده بود. بنابراین شاهپور با گذر از فرات، انطاکیه را تصرف کرد و آماده نبرد با والرین شد. امپراتور روم با تجهیز سپاهى عظیم از جنوب اروپا عازم انطاکیه شده و 259شهر را از ایران باز پس گرفت و عقب‌نشینى زودهنگام ایرانی‌ها او را به طمع تسخیر بین‌النهرین انداخت؛ اما سپاه ایران ارتش او را به مانند ارتش کراسوس محاصره کرده و سرنوشتى مشابه برایش ایجاد کردند (همان بلایی که روس‌ها تاکنون دوبار بر سر سپاهیان ناپلئون و ارتش رایش هیتلری آورند؛ تکنیکی که متعلق به ایرانیان است). در این نبرد که در نزدیک شهر ادسا روى داد، ده‌ها هزار رومى کشته شدند و هرچه تلاش کردند نتوانستند از محاصره خلاص شوند. والرین پس از تسلیم، به اسارت شاهپور درآمد و تا سال‌ها تحت خدمت شاهپور بود؛ چرا که شاه ایران از او به عنوان خدمتکار استفاده کرد.

بدون شک حافظ درخشانترین ستاره فرهنگ فارسی است: در طول این چند قرن تا امروز هیچ شاعری به قدر حافظ در اعماق و زوایای ذهن و دل ملت ما نفوذ نکرده است.
او شاعر تمامی قرن‌هاست و همه قشرها از عرفای مجذوب جلوه‌های الهی تا ادیبان و شاعران خوش ذوق، تا رندان بی‌سر و پا و تا مردم معمولی هرکدام درحافظ، سخن دل خود را یافته‌اند و به زبان اوشرح وصف حال خود راسروده‌اند شاعری که دیوان او تا امروز هم پر نشرترین و پر فروش‌ترین کتاب بعد از قرآن است و دیوان او در همه جای این کشور و در بسیاری از خانه‌های یا بیشتر خانه‌ها با قداست و حرمت در کنار کتاب الهی گذاشته می‌شود.
شاعری که لفظ و معنا و قالب و محتوا را با هم به اوج رسانده است و در هر مقوله‌ای زبده‌ترین و موجزترین و شیرین‌ترین گفته را دارد.

ادامه مطلب...

برخى از خصوصیّات شعر حافظ را من عرض مى‌کنم.
1- قدرت تصویر
یکی از خصوصیات شعر حافظ، قدرت تصویرهاست و این از چیزهایی است که کمتر به آن پرداخته شده است.
تصویر در مثنوی چیز آسان و ممکنی است. لذا شما تصویرگری فردوسی را در شاهنامه و مخصوصا نظامی را در کتاب‌های مثنویش مشاهده می‌کنید، که طبیعت را چه زیبا تصویر می‌کند. این کار در غزل کار آسانی نیست، بخصوص وقتی که غزل باید دارای محتوا هم باشد. تصویر با آن زبان محکم و با لطافت‌های ویژه شعر حافظ و با مفاهیم خاصش چیزی نزدیک به اعجاز است، چند نمونه‌ای از تصویرهای شعری حافظ را من می‌خوانم. چون روی این قسمت تصویرگری حافظ گمان می‌کنم کمتر کار شده است ببینید چقدر زیبا و قوی به بیان و توصیف و توصیف می‌پردازد:

ادامه مطلب...

بازخوانى حوادث تاریخى اساساً به این منظور است که درسهاى آن و عبرتهاى آن براى نسلهاى بعد باقى بماند. درس این حادثه (حادثه ای که در روز نوزدهم بهمن در سال 57 اتفاق افتاد) براى ملت ایران در همه‏ى دورانها یک درس زنده است. اقدام شجاعانه، قدرتمندانه، با اتکاء به نفس و برخاسته‏ى از یک عقلانیت صحیح و برخاسته‏ى از یک ایمان شورانگیز. اگر ایمان هم نبود، نمیتوانست این حرکت اتفاق بیفتد. و مجموعه‏ى انقلاب ما از آغاز تا انجام، مظهر یک چنین حقیقتى است: یک فکر درست و هوشمندانه، همراه با ایمان شورانگیز، همراه با شجاعت و اقدام و نهراسیدن از آنچه که در این راه پیش خواهد آمد. این عناصر اصلى است که یک ملت را بالا میکشد؛ فقدان اینهاست که یک ملت را تحقیر میکند.

انقلاب اسلامى عزت را جایگزین تحقیرى کرد که بیگانگان بر این ملت روا میداشتند؛ استقلال را جایگزین آن وابستگى تلخ و ذلت‏بار میکرد؛ ایستادگى و اقتدار را جایگزین آن تسلیم محض در مقابل بیگانگان کرد. آن روز، مسئولین کشور بزرگِ ما در مقابل بیگانگان، در رده‏هاى مختلف و در اساسى‏ترین مسائل کشور تسلیم بودند؛ یعنى در هر مسئله‏اى که اراده بیگانگان - یک دوره انگلیس، در دوره‏ى چند ده ساله‏ى بعد هم امریکا - به آن تعلق میگرفت، در داخل تحقق‏پذیر بود؛ تا آنجائى که به دست مسئولان این کشور بود. و ملت مجبور بود تحمل کند؛ تسلیم‏پذیرى مطلق. انقلاب این حالت تسلیم‏پذیرى را به حالت اقتدار و ایستادگى تبدیل کرد؛ آن وابستگى را به استقلال تبدیل کرد؛ آن حقارت را به عزت تبدیل کرد؛ آن حکومت مطلقه‏ى موروثىِ غیرمنطقىِ بى‏مبنا (سلطنت) را به حکومت مردم و مردم‏سالارى تبدیل کرد. انقلاب بکل پایه‏هاى ویرانگر انسانى را که ارزشهاى انسانى را ویران میکرد و در داخل کشور به وسیله‏ى رژیم طاغوت در طول سالهاى متمادى بنا گذاشته شده بود، ویران کرد؛ پایه‏هاى جدیدى ساخت که هویت جدیدى براى کشور به وجود آورد.

ادامه مطلب...